Cmentarz parafialny
Kościół zawsze uważał cmentarze, grobowce, jak i poszczególne mogiły, gdzie spoczywają ciała zmarłych, za miejsca święte. Prawo kanoniczne określa: ?miejscami świętymi są te, które przez poświęcenie lub błogosławieństwo, dokonane wg przepisów ksiąg liturgicznych, przeznacza się do kultu Bożego lub na grzebanie wiernych" (KPK, Kan 1205).
Potrzeba cmentarza w Świerklańcu pojawiła się wraz z usamodzielnieniem się parafii. Hrabia Guido Donnersmarck wyraził zamiar podarowania na ten cel pola o powierzchni trzech mórg. Po konsultacjach społecznych i badaniu lekarza powiatowego, okazało się że teren hrabiego najlepiej się nadawał na ten cel. Ks. proboszcz Jan Madla, po rozmowie z parafianami, zwrócił się do Kurii w Katowicach o pozwolenie na utworzenie cmentarza i jego poświęcenie. Wcześniej już za zgodą hrabiego rozpoczęto grzebać zmarłych. 23 stycznia 1930r. lekarz powiatowy z Tarnowskich Gór, wydal oficjalne orzeczenie i pozwolenie na utworzenia na wyżej wymienionym terenie cmentarza. Kuria 25 stycznia 1930r. wydała zgodę i równocześnie nakazała ks. Madli uregulować sprawy związane z przekazaniem gruntu na rzecz parafii. W międzyczasie na cmentarzu został pogrzebany pierwsze zmarły Jan Lysik w dniu 15 stycznia 1930r. Kolejne pismo z Kurii w Katowicach, z dnia 13 lutego 1930r. udzieliła ks. Janowi Madli pozwolenia na poświęcenie cmentarza. Wszelkie formalności związane z przekazaniem terenu na własność Parafii w Świerklańcu zakończyły się w lipcu 1930r., wpisaniem odpowiednich adnotacji w księgach wieczystych. Podczas załatwiania spraw związanych z przekazaniem gruntów na rzecz nowego cmentarza, zaczęto prowadzić niezbędne prace. Na pierwszym miejscu postawiono zebrać kamień na mur ogrodzeniowy, z pól należących do hrabiego, za jego zgodą, a sąsiadujących wokół cmentarza. W kwietniu 1930r. wybudowano studnię i przystąpiono do gaszenia uprzednio przywiezionego wapna. Pierwszy kamień na mur ogrodzeniowy położono 25 czerwca 1930r. Prace postępowały w bardzo szybkim tempie. Przy wznoszeniu muru pracowali przede wszystkim parafianie ze Świerklańca, Starego i Nowego Chechła. Prace organizacyjne i budowlane zostały przerwane jesienią 1930r., aby zakończyć je ostatecznie we wrześniu 1931r. Do pięknego murowanego płotu została dorobiona drewniana brama wjazdowa i posadzone drzewka. Na koniec cały teren został uporządkowany przez ministrantów i kobiety. Uroczyste poświęcenie cmentarza dokonał ks. Jan Madla 2 listopada 1931r. Na cmentarzu byli chowani przede wszystkim katolicy, ale byli też innowiercy, szczególnie miało to miejsce podczas II wojny światowej. Wtedy to władze okupacyjne upubliczniły cmentarz w Świerklańcu. W 1976r. założony został na cmentarzu wodociąg, ułatwiło to w znacznym stopniu prace pielęgnacyjne wokół grobów. W sierpniu 1980r. ówczesny proboszcz, ks. Kazimierz Wyciślik otrzymał pozwolenie na poszerzenie cmentarza. Zakupił na ten cel, sąsiadujący grunt od państwa Domogała. W tym samym roku ogrodzono nowo nabyty teren metalowym płotem.
Cmentarz w Świerklańcu jest miejscem ciszy, modlitwy i zadumy, należy więc zachować na nim spokój i uszanować jego świętość. Wierni, których Bóg powołał do siebie oczekują na nim dzień zmartwychwstania.
Księża spoczywający na miejscowym cmentarzu:
Ks. Jan Madla (+ 17.01.1940) - I proboszcz w Świerklańcu,
Ks. Stanisław Stasiński (+ 22.02.1950) - kapelan Sióstr Boromeuszek,
Ks. Leopold Jędrzejczyk (+ 20.01.1958) - kapelan Sióstr Boromeuszek,
Ks. Krzysztof Ksol (+ 12.11.1995) - proboszcz w Nowym Chechle,
Ks. Henryk Bacik (+ 07.07.2004), kapłan pochodzący z parafii
Siostry spoczywające na miejscowym cmentarzu:
+ S.M. Menryka Goj (1959),
+ S.M. Rozula Pasoń (1966),
+ S.M. Krystyna Ferdyn (1981),
+ S.M. Tarsyla Kalkowska (1991),
+ S.M. Benigna Gołabek (1995),
+ S.M. Tyburcja Karpińska (1999),
+ S.M. Rafała Wiesiołek (2007).