Kościół parafialny Chrystusa Króla
Mając na uwadze zniszczenia konstrukcji drewnianych, przegnite podłogi oraz prezbiterium, dzięki staraniom ks. proboszcza Józefa Bartoszka 26 maja 1989 r., rozpoczęto budowę nowego kościoła. "Przygotowaniem" do tego przedsięwzięcia był wcześniejszy remont zabytkowego kościoła w parku, który przyjął wezwanie Dobrego Pasterza. Przewłaszczenie było dziełem "Solidarności" górniczej, której plany zgromadzenia środków na remont zdewastowanej świątyni zniweczyło brutalnie ogłoszenie stanu wojennego. A jednak solidarność górników połączona z niezwykłą ofiarnością, pracowitością, samozaparciem i fachowością parafian sprawiła, że po rozpoczętym w lipcu 1982 roku odgruzowywaniu obiektu i przeprowadzonym remoncie, od roku 1983 kościół służy odpoczywającym w świerklanieckim parku i parafianom. To był prawdziwy duch w narodzie, wspominał ks. Józef Bartoszek. - To, co wtedy działo się w parku, "ustawiło" prace na następne lata, kiedy zaczęliśmy budowę domów katechetycznych i kościoła. Ale takie zaangażowanie nie bierze się z próżni...
Nowy kościół został zaprojektowany przez inż. arch. Stanisława Kwaśniewicza, którego projekt z pośród wielu, ostatecznie został zatwierdzony w grudniu 1988 r. Kolejną ważną datą to 2 czerwca 1989 r., wtedy przystąpiono do wykonania wykopów pod fundamenty. W dalszej kolejności wykonano prace zbrojarskie oraz deskowanie ław fundamentowych. Pracami konstruktorskimi kierował parafianin mgr inż. Norbert Wielki. Tempo prac było tak wielkie że projektant był zmuszony zatrudnić do współpracy mgr inż. Teodora Bykowskiego. Projektanci zdecydowali, że konstrukcje będą wykonywane metoda prefabrykacji i potem łączone, co pozwoli zaoszczędzić na wykonywaniu kłopotliwych rusztowań. W lipcu 1989 r. Ławy zostały zabetonowane, zużyto do tego 120m3 betonu i około 60 ton cementu. 20 sierpnia 1989 r. powstaje nowa parafia w Nowym Chechle, pozwoli to na skoncentrowanie całej uwagi parafian ze Świerklańca na budowę własnej świątyni. W styczniu 1990 r. zakupiono 7 tyś. pustaków Ackermana, kasa parafialna w tym momencie została wyraźnie nadszarpnięta. Parafianie jak zwykle odpowiadają wielką ofiarnością. W maju zostają zamontowane przy pomocy dźwigu pierwsze betonowe belki. Lipiec - sierpień 1990 r. Mury kościoła rosną coraz wyżej; wykonano balkon chóru, betonowano stropy nad zakrystią. Pracę w lipcu i sierpniu 1991 r. dały w efekcie jedną klatkę schodową wraz z daszkiem, wykonano także resztę daszków i cały kościół przed zimą był zadaszony. W październiku i listopadzie ułożono kanał do ogrzewania kościoła z rur żelbetonowych i zabetonowano pierwszą warstwę posadzki. 1 maja 1992 r. miało miejsce spotkanie z przedstawicielami Komisji Sztuki Sakralnej i architektami odnośnie szczegółów dotyczących wystroju wnętrza. Od maja do września 1992 r. trwały prace związane z tynkowaniem wnętrza kościoła, wykonano instalacje elektryczne i nagłośnieniowe. W styczniu 1993 r. zlecono opracowanie projektu wystroju kościoła artyście i rzeźbiarzowi, absolwentowi ASP w Krakowie, panu Zygmuntowi Brachmańskiemu. W kwietniu i maju 1993 r. Trwają prace tynkarskie, wstawione zostały okna i wykonana została posadzka w pomieszczeniu przyszłej kotłowni. W czerwcu natomiast miał miejsce montaż instalacji grzewczej. Od sierpnia do grudnia trwały prace stolarskie, także roboty ziemne wokół kościoła. W styczniu 1994 r. wykonano parking przy wejściu do kościoła. W lutym zostaje zaakceptowany wstępny projekt wystroju wnętrza, który został wykonany przez pana Brachmańskiego. Wykonano posadzkę w głównej części kościoła. Od marca do maja wykonano tynki zewnętrzne kościoła, a ponadto wytynkowano w jednym kolorze salki katechetyczne, plebanię i garaże. W czerwcu wykonano murki przed wejściem. W lipcu trwają nadal prace posadzkarskie i stolarskie. W sierpniu zakończono posadzkę marmurową w prezbiterium. We wrześniu przygotowany został krzyż dębowy do prezbiterium, trwają prace rzeźbiarskie, wykonano posadzki w dwóch klatkach schodowych. W październiku posadzka w całym kościele jest już gotowa, także ambona. Trwają prace przy wykonaniu krzyża wieńczącego bryłę kościoła i prace ogrodowe. Kościół jest zbudowany z cegły. Dach kościoła pokryty jest papą. Witraże w kościele wykonał artysta malarz, twórca projektów witraży prof. Werner Lubos. Witraże te zataczające jakby pełny krąg wokół świątyni, skupiają w jej wnętrzu światło przefiltrowane przez barwne szkło. Pomaga to w przeżywaniu wspólnoty, wszyscy znajdują się w kościele jakby przy ołtarzu. Droga Krzyżowa ma niezwykłą wymowę, właściwie każdą stację powinno się kontemplować osobno.
20 listopada 1994 r. w uroczystość Chrystusa Króla, bp gliwicki Jan Wieczorek konsekrował świątynię. W tym miejscu należy się podziękowanie i serdeczne Bóg zapłać wszystkim tym, którzy przyczynili się do budowy naszego kościoła. Na pierwszym miejscu ks. prał. Józefowi Bartoszkowi, niezwykle charyzmatycznemu kapłanowi, który mówił że jest szczęściarzem, będąc w tym czasie i tym miejscu, otoczony tak wspaniałymi parafianami. To właśnie dzięki nim ta piękna świątynia mogła powstać i być Domem dla nas wszystkich. Najlepszym podsumowaniem tego wszystkiego są słowa samego ks. Bartoszka, który powiedział: To dla mnie znak żywej wiary. Każdy z nas jest tylko epizodem w całej historii. Pan Bóg dał nam różne możliwości i zdolności, którymi służymy, ale to Bóg kieruje wszystkim.