Pochodzący z parafii

6. Ks. Krzysztof Plewnia

Urodzony 26 października 1986 roku w Tarnowskich Górach. Jest synem Eugeniusza i Barbary. Ma młodszą siostrę Małgorzatę. Ukończył następujące szkoły: Szkołę podstawową im. Adam Mickiewicza w Świerklańcu w roku 1999; Gimnazjum im. Jana Pawła II w Świerklańcu w roku 2002; Centrum Edukacji Ekonomiczno-Handlowej w Tarnowskich Górach w roku 2006. Sakrament Bierzmowania przyjął 7 marca 2002 z rąk ks. bpa Gerarda Kusza - imię ?Krzysztof". Po maturze wstąpił do WSD w Opolu. Posługi i święcenia przyjęte podczas formacji: lektorat - 1 marca 2009 z rąk ks. bpa Jana Wieczorka; akolitat - 6 grudnia 2009 z rąk ks. bpa Jana Kopca; kandydatura - 12 grudnia 2010 z rąk ks. bpa Gerarda Kusza; święcenia diakonatu - 7 maja 2011 z rąk ks. bpa Gerarda Kusza. Na seminarium naukowym z historii Kościoła - przygotował pracę magisterską pt. Kościół filialny p.w. Dobrego Pasterza w Świerklańcu, jako spuścizna kulturowa Rodu Donnersmarcków. (lata 1896 - 1996) - gdzie promotorem pracy był bp Jan Kopiec, który mu udzielił 26 maja 2012r. święceń kapłańskich w gliwickiej katedrze. Zainteresowania: liturgika, muzyka kościelna - chorał gregoriański, góry.

5. Ks. Piotr Żydek SDS

Urodzony 23 lutego 1970r. w Świerklańcu. Należy do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (Zgromadzenie Księży Salwatorianów), wyświęcony na kapłana został 25 maja 1996 w Krakowie z rąk ks. kard. Franciszka Macharskiego. Swoją pierwszą Mszę Prymicyjną odprawił w kościele parafialnym 2 czerwca 1996r. Pracę magisterską pt. Dzieje Parafii pod wezwaniem Chrystusa Króla w Świerklańcu w latach 1929 - 1983, napisał na seminarium z historii Kościoła pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Józefa Swastka przy współudziale ks. dra Michała Pieli SDS. W latach 1996 - 2000 pracował jako wikariusz w Parafii NMP Królowej Świata w Bielsku - Białej Cygańskim Lesie, 2000 - 2004 jako katecheta w Ponicach k. Rabki Zdroju, 2004-2009 - prefekt szkoły katolickiej w Rabce - Zdroju. Obecnie jest kustoszem i proboszczem w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Trzebini k. Krakowa.

4. Ks. Henryk Bacik

Urodził się 22 marca 1962r. w Bytomiu jako syn Sylwestra i Anny z d. Borek. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Świerklańcu. W par. Chrystusa Króla do I Komunii św. przystąpił 5 marca 1972r., i tu też przyjął sakrament bierzmowania. Po ukończeniu szkoły średniej w Bytomiu i pracy zawodowej wstąpił do Śląskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Katowicach, które ukończył w 1994r. W tym też roku uzyskał tytuł magistra - licencjusza teologii. Po dokonaniu przez Stolicę Apostolską w 192r. nowego podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Polsce i utworzeniu diecezji gliwickiej zdecydował się na pracę w nowej diecezji i dnia 21 maja 1994r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze p.w. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach. Pierwszą placówką jego działalności duszpasterskiej była parafia Ducha Świętego w Gliwicach - Ostropie, gdzie pracował jako wikariusz i katecheta w latach 1994 - 1999. Drugą i zarazem ostatnią placówką duszpasterską parafia św. Józefa w Zabrzu. Pracował tam jako katecheta w szkołach podstawowych, w gimnazjum a przede wszystkim w Zespole Szkół Zawodowych i w Technikum, przy ulicy Marszałka Józefa Piłsudskiego. Z wielkim zaangażowaniem poświęcił się przygotowaniu młodzieży do przyjecia sakramentu bierzmowania i był opiekunem ministrantów. Od września miał objąć stanowisko wikariusza w parafii p.w. Świętej Rodziny w Bytomiu - Bobrku. Nagła i niespodziewana śmierć w czasie urlopu wypoczynkowego, w dniu 16 lipca 2004r. wyrwała go spośród nas żyjących na ziemi, ale jest on z nami związany w Świętych Obcowaniu. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Zabrzu w parafii św. Józefa 23 lipca. Podczas Mszy św. pożegnalnej ks. inf. Paweł Pyrchała mówił: Ksiądz Henryk był kapłanem, który kochał dzieci i młodzież. Zależało mu na tym, aby uczestniczyli w mszach św. szkolnych i młodzieżowych, aby ich wiara stawała się coraz bardziej dojrzała. Był opiekunem ministrantów. Jego praca katechetyczna skupiała się wokół podstawowego celu: dawać człowiekowi Boga . 24 lipca w Świerklańcu, podczas Mszy św. pogrzebowej Ksiądz Biskup mówił o różnych rodzajach śmierci, w obliczu której naturalnie płyną łzy. Przywołał zdarzenie, które miało miejsce w parafii, w której był proboszczem. Po śmierci młodej kobiety, matki siedmiorga dzieci, na jej nagrobku umieszczono napis: "Gdy serce płacze, wiara koi ból". - Nasze serca płaczą, bo rodzina i diecezja straciła młodego kapłana, ale wiara w zmartwychwstanie koi nasz ból i smutek - mówił. Przed liturgicznym pożegnaniem na końcu Mszy św. słowo do zgromadzonych skierowali kapłani. Ks. infułat Pyrchała wezwał do modlitwy o nowe powołania kapłańskie, przypominając, że ks. Henryk wyszedł z ziemi naznaczonej działalnością świątobliwego ks. Teodora Christopha, orędownika powołań. Ks. dziekan Józef Bartoszek, proboszcz świerklanieckiej wspólnoty, dziękował Bogu za dar kapłaństwa, które stało się udziałem Zmarłego. Ks. Adam Wycisk, kolega kursowy ks. Bacika, podziękował Mu za Jego żywą obecność we wspólnocie rocznika. Kondukt pogrzebowy przeszedł na cmentarz parafialny. Gdy dzwony dzwoniły "na Anioł Pański" ciało ks. Henryka zostało złożone w grobie.

3. Ks. Józef Dombek

Urodził się 30 stycznia 1962r w Rudzie Śląskiej. Ochrzczony został w parafii pod wezwaniem Trójcy św. w Piekarach Śląskich - Szarleju. W 1983 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach, które ukończył w roku 1989. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk Ks. Arcybiskupa Damiana Zimonia w dniu 13 maja 1989r w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. W latach 1989-1993 pracował jako wikariusz w parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Od 1993r był budowniczym kościoła pod wezwaniem św. Benedykta w Tychach. W tym czasie pracował również jako kapelan tyskiego hospicjum im. św. Kaliksta I - Papieża. Od 27 lipca 2008r został mianowany przez Ks. Arcybiskupa Damiana Zimonia proboszczem w parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Kleszczowie.

2. O. Alfred Karch

O. Alfred Karch OSCam urodził się 29 kwietnia 1915r. w Świerklańcu. Ojciec jego był górnikiem i jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Matka prowadziła dom i wychowywała dziesięcioro dzieci, gdzie Alfred był najmłodszy. Rodzina była bardzo bogobojna i kochała wszystko co się łączyło z wiarą. Po uzyskaniu matury, wstąpił do ojców kami lianów. 7 marca 1938 r. w Tarnowskich Górach z willi na Karłuszowcu został przeniesiony, po roku nowicjatu, do Włocławka. Zauważono tam jego nieprzeciętne zdolności i oddanie. W 1939 r. skończył filozofię i został przeniesiony do Michelina. Niestety formacja została przerwana w wyniku zbliżającej się wojny. Ostrzeżony przez znajomego Niemca o zamiarze jego wywiezienia, uciekł. Najpierw znalazł się w Neuss am Rhein, później w koszarach w Westfalii w Münster, następnie w Norwegii, a potem także w Finlandii. Po powrocie opowiadał o Narwiku, Alta, Petsamo, o wydarzeniach pod Murmańskiem i o późniejszych obozach w Norwegii, potem w Niemczech w Lilienburgu, Lubece i Hamburgu. W 1946 r. wrócił na studia i został wyświęcony na kapłana w roku 1949. W tym samym roku został posłany jako wikary do par. św. Kamila w Zabrzu. Po paru miesiącach przeniesiono go do Lipna, po czym z powrotem do Zabrza. Później był wikarym i kierownikiem Postulatu w Białej koło Prudnika. Stał się potrzebnym wszędzie tam, gdzie trzeba coś wprowadzić i uporządkować. I tak znalazł się w Taciszowie, znowu w Białej, później rok w Austrii, gdzie był kapelanem w szpitalu w Linzu. Później wraca znów do Zabrza, Taciszowa i Białej. W 1962 r. został superiorem, a dwa lata później dodatkowo proboszczem w par. św. Kamila w Zabrzu. Kolejne lata spędził w Białej. W 1971 r. osiągnął najwyższą godność zakonną w kraju - został Prowincjałem. Zawsze interesował się rzeźbą i malarstwem. W jego zbiorach znaleźć można było piękne meble, obrazy, rzeźby, a także kieł mamuta, skamieliny i muszle. W Taciszowie, na pamiątkowej tablicy ufundowanej przez przyjaciela, ludwisarza Zbigniewa Felczyńskiego, napisano za o. Alfredem: "Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą". Zmarł 30 kwietnia 1997r., został pochowany w Taciszowie.

1. O. Ernest Janas

O. Ernest Janas OSCam na kapłana został wyświęcony w Monasterze w Niemczech. Mszę Prymicyjną odprawił w kościele pw. Chrystusa Króla w Świerklańcu 13 sierpnia 1939 r. Podczas Mszy św. kazanie wygłosił ks. Jan Madla - mówił o kapłaństwie jako wyborze Bożym. Podczas Mszy św., jak podaje Kronika Parafialna panował w kościele pobożny nastrój. Pod koniec zaśpiewano uroczyste Te Deum. Po Mszy św. ks. Proboszcz zaprosił prymicjanta, jego matkę, najbliższych krewnych i kilku znajomych na uroczyste śniadanie. Na uroczystości byli obecni także: prefekt o. kamilianin Jabłoński i o. oblat Zdebel z Lublińca. Dalsze uroczystości przeniosły się do domu rodzinnego. O godz. 15.00 ks. Janas przewodniczył uroczystym Nieszporom, po których udzielił błogosławieństwa prymicyjnego wszystkim uczestnikom liturgii.