Poprzedni proboszczowie

6. Ks. Józef Bartoszek

Ks. prał. Józef Bartoszek urodził się 16 marca 1939r. w Czechowicach - Dziedzicach. Jest synem Franciszka i Anny z d. Danel. Rodzice jego bardzo wcześnie zmarli; ojciec w 1944r. a matka w roku 1945. Miał trzech braci i jedną siostrę. W latach 1946-1953 uczęszczał do szkoły podstawowej w Czechowicach. W latach 1953-1957 uczęszczał do gimnazjum w Czechowicach, gdzie zdał egzamin dojrzałości. W 1957r. wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1963r. w Katowicach z rąk. bpa Herberta Bednorza. Początkowa pracował jako wikary w następujących parafiach: Świętego Krzyża w Siemianowicach Śląskich od 31 sierpnia 1963r. do 1 września 1967r.; Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie od 2 września 1967r. do 29 sierpnia 1971r.; Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach od 30 sierpnia 1971r. do 23 maja 1978r., gdzie m. in. pełnił funkcje kapelana szpitalnego; Św. Barbary w Chorzowie od 24 maja 1978r. do 12 maja 1982r.; Chrystusa Króla w Świerklańcu od 13 maja 1982r.. ks. Józef Bartoszek zawitał do naszej parafii jako wikary, i tę funkcje pełnił do 17 kwietnia 1983r. Był katechetą a także kierował pracami nad rozpoczętą odbudową zabytkowego kościoła pw. Dobrego Pasterza, znajdującego się na terenie parku w Świerklańcu. Od 18 kwietnia 1983r. do 14 czerwca 1983r. został administratorem. Od 15 czerwca 1983r. ks. Józef zostaje proboszczem naszej parafii. Odnowiony kościół parkowy został poświęcony 28 sierpnia 1983r. przez bpa Herberta Bednorza. W tym samym roku ks. Proboszcz inicjuje budowę salek katechetycznych w Świerklańcu i Nowym Chechle. 26 maja 1989r. w Świerklańcu rozpoczęto budowę obecnego, murowanego kościoła, który został poświęcony 20 listopada 1994r. przez biskupa gliwickiego Jana Wieczorka. 24 kwietnia 2005r. ks. Józef Bartoszek został Kapelanem Jego Świątobliwości. 10 sierpnia 2009r. przechodzi na emeryturę i jako rezydent zamieszkał w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Fatimskiej w Tarnowskich Górach Strzybnicy.

5. Ks. Kazimierz Wyciślik

Urodził się 30 czerwca 1925r. w Wodzisławiu Śląskim. Był synem sekretarza sądowego Pawła i Albiny z d. Burdzik. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Rybniku do Sióstr Urszulanek. Tam także w 1937 roku rozpoczął naukę w Prywatnym Gimnazjum Ojców Werbistów. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu dalszą edukację. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował m.in. w warsztacie samochodowym w Rybniku, w Fabryce Sygnałów Kolejowych w Gotartowicach i na roli. Przez kilka miesięcy przebywał także na przymusowych robotach w Niemczech. W październiku 1943 roku został zaciągnięty do wojska. Przeszedł najpierw szkolenie w Wiedniu, a następnie został wysłany na norweską wyspę Orlandet, gdzie przebywał do końca II wojny światowej. Dzięki staraniom polskich oficerów łącznikowych dostał się wraz z innymi Polakami do obozu w Mellhus, skąd na początku listopadzie 1945 roku powrócił do Ojczyzny. Jeszcze w tym samym miesiącu rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Rybniku. W czerwcu 1948 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego . Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1953r. w kolegiacie Wszystkich Świętych w Krakowie z rąk bpa Franciszka Jopa Wikariusza Kapitulnego Archidiecezji Krakowskiej. Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafiach: -Matki Bożej Bolesnej w Rybniku (06.07 16.08.1953r.) i Narodzenia NMP w Żyglinie (17 - 31.08.1953r.). Od września 1953 roku do stycznia 1954 roku przebywał w Instytucie dla Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Józefa w Katowicach-Załężu (1954-1955) św. Anny w Świerklanach (1955-1956), Wniebowzięcia NMP w Biertułtowach (kwiecień-wrzesień 1956r.), św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym (1956-1958), św. Szczepana w Bogucicach (1958-1960) i św. Barbary w Strumieniu (1960-1962). W czasie pobytu w Bogucicach był ponadto katechetą w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 1. W dniu 6 czerwca 1962 roku został mianowany wikariuszem ekspozytem w Zwonowicach. 10 kwietnia 1964r. po oficjalnym erygowaniu w Zwonowicach nowej parafii MB Różańcowej, otrzymał nominację na jej administratora. W uznaniu zasług ks. Kazimierza wokół zorganizowania w Zwonowicach życia parafialnego Kuria Biskupia w Katowicach nadała mu dnia 1 września 1972 roku tytuł proboszcza. Zwonowicach wybudował probostwo i dom gospodarczy oraz dwukrotnie wyremontował kościół. W Zwonowicach obchodzil ks. Wyciślik srebrny jubileusz kapłaństwa. Dekretem z dnia 20 grudnia 1974r. mianowany został obrońcą węzła małżeńskiego. Pismem z dnia 15 marca 1978r. zwrócił się do biskupa z prośbą o przeniesienie do innej parafii. Prośba ta została uwzględniona i ks. Wyciślik w sierpniu 1978 roku bp H. Bednorz mianował go wikariuszem ekonomem, a miesiąc później proboszczem w parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu. Ks. Wyciślik rozpoczął odbudowę kościoła, znajdującego się w miejscowym parku i zakupił teren na poszerzenie cmentarza parafialnego. W różnych urzędach państwowych starał się o przekazanie kościoła w parku na rzecz parafii Świerklaniec, co mu się ostatecznie udało w roku 1982. W 1983r. od władz państwowych otrzymał także pozwolenie na budowę salek katechetycznych w Świerklańcu i Nowym Chechle. Na plebani przeprowadził remont i zainstalował centralne ogrzewanie. W strukturach diecezjalnych pełnił nadal obowiązki obrońcy węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Katowicach. W piśmie z dnia 14 stycznia 1982r. poprosił biskupa o przeniesienie na inną, mniejszą parafię. Podał w uzasadnieniu że wilgotny klimat Świerklańca źle wpływa na jego zdrowie. Był już wtedy po dwóch zawałach. Biskup Herbert Bednorz zaproponował mu objecie samodzielnej placówki duszpasterskiej w Adamowicach. Jednak ks. Wyciślik zrezygnował z przejścia i pozostał jakiś czas w Świerklańcu. Pogarszający się stan zdrowia, cukrzyca i słabnący wzrok spowodowały że 15 kwietnia 1983 roku wyraził gotowość przejścia na emeryturę. 17 kwietnia 1983r. został zwolniony z urzędu proboszcza w Świerklańcu. Zamieszkał w Rybniku na osiedlu Nowiny na terenie parafii św. Jadwigi. Zmarł nagle 21 lipca 1984r. w Rybniku. Eksportacja odbyła się 24 lipca w kościele św. Jadwigi w Rybniku. A pogrzeb tego samego dnia na cmentarzu w Zwonowicach. W pogrzebie wziął udział bp Józef Kurpas. Nad grobem, zgodnie z wola zmarłego, zaśpiewano dwie zwrotki hymnu ,,Ciebie Boże wielbimy".

4. Ks. Antoni Brzóska

Urodził się 4 lipca 1913 w Katowicach-Załężu w rodzinie Jana i Katarzyny z d. Machulec. 30 maja 1932 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Katowicach. W tym samym roku został przyjęty do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego . Z powodu choroby nie mógł przyjąć święceń kapłańskich razem z kolegami kursowymi w 1937 roku. Został wyświęcony 1 maja 1938 przez bpa J. Bieńka w kaplicy seminaryjnej w Krakowie. Po krótkim zastępstwie w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich został wikariuszem w parafii NSPJ w Brzezinach Śląskich. Był tam też kapelanem hufca harcerskiego, a od 6 września 1939 - wikariuszem substytutem. Następnie od 26 marca 1940 był wikariuszem w parafii św. Pawła w Pawłowie . 20 maja 1940 został aresztowany przez Gestapo w Zabrzu i wywieziony do Dachau gdzie przebywało łącznie 54 księży z diecezji katowickiej. 29 kwietnia 1945 został wyzwolony z obozu przez wojska amerykańskie. Po opuszczeniu obozu duszpasterzował wśród Polaków w miejscowościach Herte (Braunschweig) i Mariental koło Helmstedt (Niedersachsen). Do Katowic powrócił 23 lipca 1947. Przywiózł ze sobą podziękowanie od ks. Jana Wojciechowskiego, kierownika Duszpasterstwa Polaków w brytyjskiej strefie okupacyjnej na terenie Niemiec. 12 sierpnia 1947 został skierowany do Chorzowa Starego w charakterze tymczasowego wikariusza. Od l października 1947 przebywał w parafii NSPJ w Mysłowicach , a od 10 września 1950 u św. Antoniego w Rybniku. Następnie był posłany na zastępstwa do Świerklan (13 październik 1951), Paprocan (13 październik 1952) i Kostuchny (18 czerwiec 1952). Z dniem 13 września 1952 objął stanowisko wikariusza w parafii św. Józefa w Chorzowie , a 20 grudnia tego samego roku adiutora w Pawonkowie. Potem był wikariuszem w parafii św. Jadwigi w Szopienicach (od 12 września 1953), Radoszowach (od 1 września 1955), Boguszowicach (od 15 stycznia 1956) i u Wszystkich Świętych w Pszczynie , z poleceniem prowadzenia duszpasterstwa w Czarkowie (od 3 września 1957). Tworzył parafię wokół kaplicy, która powstała z dawnej sali tanecznej. W 1959 roku zgłosił się do egzaminu proboszczowskiego. Komisji Egzaminacyjnej przedstawił ?10-letni plan pracy duszpasterskiej w Czarkowie" . Ks. Brzóska prosił o przeniesienie do Bujakowa (1959), Lubomi (1961), Olzy lub Gołkowic (1962). Kierownictwo Wydziału do Spraw Wyznań w Katowicach nie wyrażało na to zgody ze względu ?na brak właściwej postawy obywatelskiej kandydata na samodzielne stanowisko duszpasterskie". Rozżalony na zaistniałą sytuację pisał: ?Dla polskości przebywałem pięć lat w Dachau". Wniósł podanie o urlop zdrowotny. W latach 1963-1965 mieszkał w byłym konwikcie biskupim w Tarnowskich Górach. Pomagał w parafii Wilcza (od 12 sierpnia 1963), w Turzy i Jedłowniku (od 11 marca 1965) oraz Bobrownikach Śląskich (od 28 kwietnia 1965). Dnia 1 grudnia 1965 został ustanowiony substytutem, a 12 lutego 1966 - administratorem parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu. W świadomości parafian dał się zapamiętać jako bardzo gorliwy kapłan. Wiele godzin spędzał w konfesjonale. Parafianie bardzo cenili sobie jego niedzielne kazania. W jego codziennym życiu było wyraźnie widziane ewangeliczne ubóstwo. W 1978 roku poprosił bpa H. Bednorza o przeniesienie na emeryturę, bo ?nie nadawał się zupełnie do nowoczesnego duszpasterstwa - jak pisał - i miał zrujnowane nerwy". Zamieszkał wówczas na probostwie w Rydułtowach-Orłowcu. Lata emerytalne nie były dla ks. Brzóski czasem odpoczynku. Z gorliwością neoprezbitera pomagał duszpastersko w parafii Orłowiec. Był także wszędzie tam, gdzie proszono go o pomoc, czy też zastępstwo. Ks. Brzóska zmarł z Radoszowach, 21 września 1994. Eksportacja z kaplicy cmentarnej do kościoła MB Uzdrowienia Chorych w Orłowcu odbyła się w niedzielę, 25 września. Uroczystościom pogrzebowym, 26 września przewodniczył bp Ignacy Jeż. Trumnę z ciałem śp. ks. Antoniego Brzóski złożono w grobie na cmentarzu w Orłowcu.

3. Ks. Stefan Kawka (Kafka)

Urodził się 3 września 1910 roku w Katowicach w rodzinie Józefa i Cecylii z d. Osypka. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w gimnazjum w Mikołowie. W 1929 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego . Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934r. w Katowicach. Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Jana Chrzciciela w Bojszowach . Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Jadwigi w Chorzowie , św. Michała Archanioła w Orzegowie , Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Hajdukach Wielkich (Chorzowie) i św. Józefa w Katowicach Załężu . 12 września 1946r. został mianowany administratorem w parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu. 23 lipca 1957 zatwierdzony stanowisku proboszcza. Do roku 1958 pracował w parafii samodzielnie. Wiele czasu poświęcał na katechizację, to spowodowało że został przydzielony mu do pomocy ks. Alfred Prochasek jako wikariusz. Ks. Kawka zlecił mu część swoich obowiązków, szczególnie katechetycznych. W parafii obchodził swój srebrny jubileusz kapłaństwa 24 czerwca 1959r. Dużo jednak chorował i w 1965 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w klasztorze Sióstr Służebniczek w Piotrowicach, i tam zmarł 21 marca 1971r. Został pochowany w Mikołowie.

2. Ks. Marian Nowak

Urodził się 8 września 1900r. w Poznaniu. Był synem urzędnika kolejowego Wojciecha i Petroneli z d. Golasińska. Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał w Cottbus, gdzie przeprowadził się razem z rodzicami. W 1919 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze przez dwa lata studiował na Uniwersytecie Poznańskim. W 1924 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego . Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1930 w bazylice OO. Franciszkanów w Krakowie z rąk sufragana krakowskiego bpa S. Rosponda. Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafii św. Józefa w Rudzie . Następnie jako wikariusz pracował w parafiach: św. Michała Archanioła w Orzegowie , Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim, św. Wawrzyńca w Wirku-Nowej Wsi , św. Antoniego w Dąbrówce Małej i Nawiedzenia NMP w Orzeszu. W między czasie był także katechetą w Prywatnym Gimnazjum Mniejszościowym w Rybniku. 6 lutego 1940 roku został mianowany administratorem w parafii Chrystusa Króla w Świerklańcu. Jak poprzednik dał się zapamiętać również jako dobry i gorliwy duszpasterz. Po zakończeniu II wojny światowej został przez polskie władze komunistyczne wysiedlony do Niemiec w nocy z 25 na 26 lipca 1946r. Tam otrzymał administrację nad parafią w Hüingsen. Wielokrotnie starał się o powrót do Polski. Nigdy jednak nie mógł powrócić. Po kilkunastu latach pracy duszpasterskiej przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Menden na terenie diecezji Paderborn. Zmarł 25 sierpnia 1979r. w Menden i tam został pochowany.

1.Ks. Jan Madla

Urodził się 29 sierpnia 1892 r. w Chrząstowicach koło Opola. Był synem kolejarza Jana i Gertrudy z d. Buchta. Do szkoły elementarnej uczęszczał w Chrząstowicach i Łambinowicach. Następnie został przyjęty do książęco - biskupiego konwiktu w Nysie i w tamtejszym katolickim seminarium po dziewięciu latach dnia 26 lutego 1913 r. uzyskał świadectwo dojrzałości, po czym rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1915 r. został powołany do wojska, gdzie musiał przerwać studia, na które wrócił w 1918 r., uzupełniając brakujące przedmioty z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1919 r. Zaraz po święceniach pracował przez kilka miesięcy w parafiach Dobrodzień i Lipiny. Od 15 stycznia 1920 r. był wikarym w Strzelcach Opolskich. Ówczesny proboszcz ks. J. Ganczarski bardzo chwalił ks. Madlę, cenił jego gorliwość i trzeźwość umysłu. Ze względu na jego polskie nastawienie miejscowa policja zażądała od władz rejencji przeniesienia go w głąb Niemiec lub wysiedlenia go do Polski. Pozostał jednak na niemieckim Górnym Śląsku i 14 kwietnia 1925 r. mianowano go wikarym w Biskupicach. Jednak 22 czerwca 1926 r. otrzymał na własną prośbę zgodę na przeniesienie do diecezji katowickiej, na zasadzie wymiany. 2 sierpnia 1926 r. został inkardynowany do Mikołowa. 31 lipca 1928 r. został mianowany wikarym w par. św. Józefa w Rudzie (Śląskiej). Od 1 września 1928 r. przez jeden rok był również zatrudniony jako katecheta w miejskim gimnazjum w Rudzie. 26 listopada 1929 r. został kuratusem nowej lokali w Świerklańcu. Od 8 maja 1931r. objął parafie Chrystusa Króla, w świadomości parafian Świerklańca zapisał się jako dobry i świątobliwy kapłan, a także jako dobry organizator. Do najważniejszych zadań podczas jego posługi zaliczyć można: dokończenie budowy kościoła, urządzenie wnętrza, zakup potrzebnych sprzętów liturgicznych, budowę cmentarza i plebanii. Najbardziej jednak leżały mu na sercu sprawy duszpasterskie. Ks. Madla był wątłego zdrowia przez całe swoje życie. Jak podają kroniki parafialne i relacje osób, nigdy nie użalał się nad sobą. W czasie pracy w Świerklańcu kilkakrotnie przebywał na leczeniu choroby płuc, która bardzo szybko postępowała. Ostatnią Mszę św. odprawił 31 stycznia 1939r. Wówczas niejako pożegnał się z parafianami. Zmarł 17 stycznia 1940r. w Świerklańcu i został pochowany na miejscowym cmentarzu.